گاهی برای انجام کارهای عقب افتاده و کوچکم شروع به برنامه ریزی میکردم که مثلا فردا این چند کار حتما انجام شود ولی این برنامه ریزی ها خودش گول زدن های ذهنی هست و به خودم میگفتم دیگر برنامه ریزی کردم، برای فردا و ولش کن فردا انجام میدم طبق برنامه!
اما امروز به این نتیجه رسیدم که کارهای کوچک نیاز به خرج کردن برنامه ریزی ندارد و باید تا وقت خالی پیدا شد آن را انجام دهم .
گاهی خود برنامه ریزی هم جلوی راندمان را میگیرد و ما «دچار تسلسل» میشویم و کار جلو نمیرود من نظر این هست برای کار های بزرگ برنامه داشته باشم و در بین آنها حمله کنم به کارهای کوچک عقب افتاده.
2 پاسخ
من نظرم اینه که خرده عادت همه چی رو حل میکنه
سلام بله ولی گاهی خرده هام خیلی زیاد میشه برا من این طوری شده