در کودکی در خانواده‌ی ما همیشه حرفایی بود که می بایست پنهان می‌شدند و نزد فامیل بازگو نمی‌شدند؛ بعدها مشخص شد این سطح پنهانکاری مثلا خرید فلان چیز و یا پنهان‌کردن قیمت وسیله‌ای هیچ دلیل و منطقی نداشت .
من احساس میکنم به خاطر این طرز فکر بود، که هنوز هم برای من سخت است، محتوا تولید کنم و راحت خودم را ابراز کنم .
این که من عکس پروفایل نمی گذاشتم و یا با اسم غیر واقعی خیلی جاها حضور داشتم همه نتیجه‌ی غیر مستقیم این موضوع است.
ولی اکنون برایم مهم نیست که دیگران چه بگویند و یا چه اتفاقی می‌افتد اگر کسی بفهمد، من چقدر برای خرید کتاب هزینه کردم.
) و فارغ تحصیل مهندسی کامپیوتر (به سختی در ۱۳۸۵ ) از سال ۱۳۸۸ فعالیت حرفه ای خودم رو در طراحی سایت شروع کردم با همون اینترنت دیال آپ! به هنر علاقه‌مند هستم و خوشنویسی ، عکاسی و هنر ظریف بی خیالی را تجربه کردم !
6 پاسخ
من هم قبلا خودم رو مخفی می کردم
اما از ۱۴۰۰ به بعد تصمیم گرفتم خودم رو دوست داشته باشم و به دیگران معرفی کنم
خیلی
عالی خانم خلیلی
دقیقا با شما موافقم” این نوع مخفی کاری ها شاید به صورت غیر مستقیم رفتارهای ما رو در کنترول خودش داره. ممنون که با نوشته‌های کوتاه و بر مغزتون بیشتر ما رو متوجه خودمون می‌کنید.
سلام ممنون از لطف شما و همچنین خوشحالم که مورد توجه قرار گرفت
این نوع پنهانکاری در سطوح مختلف یکی از مشخصه‌های هر خانواده ایرانی بشمار میره.
برای خودم گذاشتن عکس در پروفایل از سخت‌ترین کارهایی بود که انجام دادم. شاید ریشه این ترس در فرهنگ مخفی‌کاری، توصیه به دوراز چشم بودن برای در امان ماندن یا مکروه بودن دیده شدن چهره یک زن در جامعه بنا به نظر متولیان آموزش و پرورش و آموزه‌های دینی ما باشد. اما هر چه که هست باید روزی تغییر کند.
بله به نظرم ما نباید این را به نسل بعد منتقل کنیم